ശുദ്ധി

നാട്ടില്‍ ജലക്ഷാമം രൂക്ഷമായി. മിക്ക കിണറുകളും വറ്റിവരണ്ടു. ചില കിണറുകളില്‍ ഉള്ളത് കലക്കവെള്ളം. കുടിക്കാനും വല്ലതും വെച്ചുണ്ടാക്കാനും കൊള്ളില്ല.

ഇല്ലത്തെ കിണറില്‍ മാത്രം വറ്റാത്ത ഉറവയുണ്ട്. നല്ല തെളിഞ്ഞ വെള്ളം. നാട്ടുകാര്‍ അങ്ങോട്ട് പോയി, വെള്ളം കോരാന്‍.

പക്ഷെ വെള്ളം കോരാന്‍ മുത്തശ്ശി സമ്മതിച്ചില്ല. ഓരോരുത്തര്‍ക്കും കോരിക്കൊടുത്തു. വയ്യാണ്ടായെങ്കിലും അവര്‍ ആരെയും തിരിച്ചയച്ചില്ല. അത്യാവശ്യത്തിന് മാത്രമേ വെള്ളം കൊണ്ടുപോവാന്‍ പാടുള്ളൂന്ന് മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞു. ചിലര്‍ അതനുസരിച്ചു. ചില സാമര്‍ത്ഥ്യക്കാര്‍ നല്ല ലാവിഷായി വെള്ളം ഉപയോഗിച്ച് രസിച്ചു. ബഹുജനം പലവിധം!

മുത്തശ്ശിയുടെ കയ്യും നടുവും കുഴമ്പിട്ട് തടവി, പേരക്കുട്ടിക്ക് മതിയായി.

“മുത്തശ്ശിക്ക് വേറെ പണിയൊന്നുമില്ലേ? നാട്ടുകാര്‍ തന്നെത്താനെ വെള്ളം കോരിക്കൊണ്ട് പൊയ്ക്കോളില്ലേ?”

“പിന്നെ, കണ്ട നായന്മാരും ഈഴവരും നസ്രാണികളുമൊക്കെ എന്റെ കിണറ് തൊട്ട് അശുദ്ധമാക്കാന്‍ ഞാന്‍ സമ്മതിക്കില്ല.”

“എങ്കില്‍‌പ്പിന്നെ അവരോട് വെള്ളം തരില്ലാന്ന് പറഞ്ഞൂടേ?”

“കുടിവെള്ളം മുട്ടിച്ചാല്‍ ഈശ്വരന്‍ പൊറുക്കില്ല കുഞ്ഞേ.”

അങ്ങനെ മുത്തശ്ശി വെള്ളം കോരിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു.